Liefde voor paarden.... - Equieducation

Ik ben geboren in 1979 te Arnhem. Zolang als ik mij kan herinneren is het bij mij paard, paard en nog eens paard! Herkenbaar?.................!
Op mijn derde mocht ik mee met mijn buurmeisje naar haar pony en sindsdien wilde ik maar 1 ding: paardrijden! Op zaterdagochtend stapte ik in mijn laarsjes en beloofde mijn moeder plechtig: “dat ik niet achter én niet onder het paard zou doorlopen”(!).  Ze was zelf doodsbang voor paarden en wát als ze me nu toch niet liet gaan?!
Op mijn negende kreeg ik de belofte: "Op je tiende mag je naar de manege op paardrijles". Het duurde me kennelijk te lang (voor de scherpe lezers, ik wachtte al sinds mijn derde) en zo zorgde ik er geheel zelf voor dat ik op mijn negende al, heel serieus, een verzorgpony had.
Greetje was haar naam, ze was een, wellicht wat ongebruikelijke, kruising tussen een Fjordepaardje en een Haflinger. Ze was mijn eerste, grote en belangrijke (paarden)liefde.
Tot op de dag van vandaag  betekent ze heel veel voor me en ben ik de eigenaren eeuwig dankbaar dat ik bij hen `kind aan huis` mocht zijn.
Toen kreeg ik ambitie, gevoed door de vraag of ik een shetlander wilde inrijden. Ik was 13 en ik `stapte over` naar een kleine pensionstal in de buurt en kon daar als bijrijdster  en verzorgster vele uren maken. Zelfs als ik een tussenuur had, dan sjouwde ik met mijn (te) zware boekentas een goede 20 minuten naar de paarden om er 10 minuten te kunnen zijn. Op de manege zat ik op een unieke scouting club te paard, maar ik ontliep de scouting zo vaak ik kon en je zag me dan twee passen achter de manege-eigenaar of een pensionklant.
Hoewel ik vanaf mijn tiende op de manege reed, kreeg ik op de kleine pensionstal mijn eerste privélessen, want: "ik wilde het rijden écht leren!"
Al gauw reed ik ook op een andere pensionstal ponies en paarden bij en zo kwam het dat ik 7 dagen in de week naar hartenlust kon rijden en verzorgen!
Toen ik bijna 15 was, ging ik op zoek naar een bijbaantje in de stad. Ik kreeg steeds minder tijd voor de paarden in combinatie met mijn Havo. Ik miste de paarden heel erg, maar ik besefte dat ik moest doen wat gedaan moest worden om ooit zelf een paard te kunnen kopen. Op mijn negentiende kwam ik weer aan het rijden. Eerst op een manege in de buurt en al gauw reed ik weer een paardje bij.
Op mijn 21ste was ik klaar met de Middelbare Hotelschool en kon ik aan deze kant van het land moeilijk werk vinden, de gulden werd de euro. Ik ging werken in de horeca op een manege: “Stal Mansour” te Arnhem. Hier heb ik, tot aan mijn tweede studie, bijna 4 jaar gewerkt. Hier hadden we  gratis lessen als “secundaire arbeidsvoorwaarden” en ik volgde iedere cursus en workshop daar die ze maar hadden. Zo doorliep ik het gehele Freestyle systeem van Emiel Voest, leerde ik Centered Riding toe te passen van Nelleke Deen en Vanda Oosterhuis, kreeg ik les in het rijsysteem van Antoine de Bodt, volgde ik een dagcursus E.H.B.O. voor paarden, ging ik  mee mennen of  de Veluwe op.
Onderwijl hielp ik Marijke de Jong van www.paardenbegrijpen graag mee en van haar leerde ik ontzettend veel en dan met name het beleren van jonge paarden, het corrigeren van "probleempaarden" en over het rechtrichten van het paard volgens de methode van Antoine de Bodt en later over de akademische rijkunst van Bent Branderup.
Tijdens mijn tweede studie (maatschappelijk werk) heb ik het een jaar “volgehouden”: geen paarden. Ik miste ze zo érg dat ik besloot om dan in ieder geval 1x per week te gaan rijden, een soort minipleister op een grote wond. Marktplaats zorgde ervoor dat ik Inge van de paardenopvang ontmoette. Het idee was om haar 1x per week te gaan helpen met de paarden, maar voor ik het goed en wel besefte hadden we een opvangpaard (Maurits) in de, inmiddels lege, stal van mijn schoonvader staan en niet veel later kwam een tweede (Touchy). Na mijn tweede studie ben ik meer paarden gaan beleren en ben ik privélessen gaan geven. Dit is was ik het liefste doe, hier ligt mijn passie! Ik geloof erin dat je het beste uit jezelf en uit je leven kunt halen als je, je passie volgt.
Hiermee kun je de ander, als bijna vanzelf, het beste van jezelf bieden!
De paarden uit de opvang, Maurits & Touchy,  zijn gebleven en sindsdien nam ik zelf ook weer privélessen. Hoewel ik ben opgegroeid met de Engelse rijstijl, koos ik ervoor om mezelf en de paarden verder te ontwikkelen in de academische rijkunst. Begin 2012 is het boek “Kijken door de ogen van het paard” van Annemarie van de Toorn uitgekomen met daarin het verkorte verhaal van Touchy op blz. 64!
In de toekomst wil ik me graag meer ontwikkelen in: de academische rijkunst, als instructeur, een cursus paardenmassage volgen, en nog zoveel meer!
Het is een droom om ooit de opleiding tot equitherapeut te kunnen volgen zodat ik niet alleen paarden kan helpen, maar ook mensen met behulp van de paarden!
Maar eerst ga ik in april en augustus 2013  met Touchy en trainingspaard Jabucho een week trainen bij een ridder in de akademische rijkunst en daar kijk ik ontzettend naar uit! Wordt vervolgd…………!

naar boven